Projekt „Barwy z natury i kultury” bazuje na projekcie „RGB Regionalna Grupa Barw” (2017) i ma na celu upowszechnianie wiedzy o lokalnych tradycjach farbiarskich oraz unikalnych kolorach w strojach ludowych Polski Centralnej.

Chcemy podzielić się swoimi doświadczeniami i dołożyć cegiełkę do poszerzania umiejętności rękodzielniczych mieszkańców powiatu opoczyńskiego i tomaszowskiego. Mamy nadzieję, że pomogły one w kontynuowaniu tradycji regionalnych i budowaniu tożsamości regionalnej w oparciu o dorobek kulturowy poprzednich pokoleń. Sądzimy, że dzięki warsztatom możliwa była integracją środowiska zainteresowanego rękodziełem i większy dostęp do kultury osób z małych miejscowości. Projekt miał na celu promowanie lokalnego dziedzictwa, twórczości ludowej oraz ukazywanie lokalnych tradycji włókienniczych we współczesnym kontekście.

WYKŁADY
8.08 godz. 18.00
O projekcie RGB, unikalnych kolorach, tradycjach farbiarskich, strojach regionalnych – wykłady, spotkanie, filmy (Agnieszka Jackowiak, Wojciech Olejniczak, Maciej Filipczuk)





WARSZTATY
9.08 godz. 10.00
ECOPRINT (Mariola Saternus – Folkowy Dom)
Kolory i kształty z liści, roślin i odcienie tutejszej ziemi na tkaninie



10.08 godz. 10.00
BARWIENIE ROŚLINAMI (Olka Bystry – Dzikie Barwy)
Kolory z marzanny, brzozy, nawłoci, wrotyczu i innych barwników, które lokalna natura dała




11.08 godz. 10.00
FARBOWANIE BARWNIKAMI CHEMICZNYMI (Agnieszka Jackowiak – Hobby-Wełna)
Farbowanie fantazyjne, bo kolory z fabryk, dające nieskończoną ilość możliwości.




Czas trwania każdego warsztatu ok. 6 h (w tym przerwa obiadowa). W ramach warsztatów odbyły się pokazy, wykłady, prezentacje, spacery. Farbowaliśmy tkaniny odzieżowe, dekoracyjne, torby, przędze. Wykonane prace pozostały własnością uczestnika. Wszystkie warsztaty odbyły się w Skansenie Niebowo w Wincentynowie. Udział był bezpłatny.

WYSTAWA
12.08 odbył się wernisaż plenerowej wystawy o projekcie RGB – Regionalna Grupa Barw oraz pokaz prac wykonanych przez uczestników w trakcie warsztatów barwierskich. Wystawę można obejrzeć do 26.08.2019. Miejsce: Opoczno, plac przed Muzeum Regionalnym. www.regionalnagrupabarw.pl

W ramach projektu przygotowanego we współpracy i pod merytoryczną opieką Biblioteki Kórnickiej stworzyliśmy cykl wystaw Skarby Biblioteki Kórnickiej prezentujący zasoby Biblioteki Kórnickiej wg klucza o określonej proweniencji: tureckiej, francuskiej, czeskiej i angielskiej. Blisko 100% obiektów pokazanych na wystawach zostało przez na wśród s sfotografowanych tak, by spełniały wymogi ekspozycyjne. Celem projektu jest upowszechnienie i popularyzacja zbiorów i zaproszenie do odwiedzenia zamku w Kórniku.

Wystawy prezentowane były w Pałacu Działyńskich w Poznaniu, Bibliotece Kórnickiej, szkołach poznańskich, siedziba PAN w Poznaniu.



Wystawa ma charakter mobilny, posiada własne oświetlenie, można ją łatwo transportować i prezentować w różnych miejscach. Istnieje możliwość wypożyczenia wystaw. Zapraszamy chętne szkoły i instytucje do współpracy.

Do każdej z wystaw powstały filmy edukacyjne, które w lekkiej formie poszerzają wiedzę o zbiorach.

Projekt edukacyjno-społeczny Farbiarnia - Drzwi otwarte dotyczył unikatowego na skalę Europy obiektu - Farbiarni w Rzeczycy rodziny Sochów, założonej w 1937 roku. Pomysł ten był kontynuacją projektu RGB - Regionalna Grupa Barw, eksplorującego strój ludowy i towarzyszące mu czynności tkackie, barwierskie występujące w Rawskim, Opoczyńskim, Łowickim.

Wojciech Socha (72 lata) przejął farbiarnię wełny po swoim ojcu Władysławie. Pomagał mu od lat 70. Farbiarnia funkcjonowała do lat 90. XX w., barwiąc już coraz mniej przędzy na wełniaki (w okresie rozkwitu ok. 200 kg tygodniowo), a coraz więcej na odzież współczesną. Zachowały się tu kotły z całym zapleczem: kije do podwieszania, wanna do płukania, regały do odbierania i wydawania wełny, koziołki do suszenia, numerki do znakowania motków, księgi, faktury i katalogi barwników.

Te artefakty oraz wspaniała osoba Wojciecha Sochy stworzyły na tydzień przydomowe muzeum, w którym przedstawione zostały: rodzinna tradycja farbiarska, historia barwierstwa, proces barwienia, miejsce kolorów i farbiarza w społeczności lokalnej (dla której strój regionalny był bardzo ważnym elementem identyfikacji), wspomnienia o trudnościach prowadzenia prywatnego zakładu w okresie PRL-u, czas rozkwitu i wygaszania farbiarni. Ważne miejsce zajęły regionalne nazwy kolorów oraz barwniki i receptury barwierskie. Dzięki takim lokalnym farbiarniom wiejskie tkaczki mogły barwić małe ilości wełny na bardzo wiele różnych kolorów i tworzyć z nich niezwykle fantazyjne tkaniny, z których zasłynęły szczególnie Ziemia Łowicka, Rawska i Opoczyńska.


Projekt miał na celu ochronę dziedzictwa materialnego i niematerialnego wsi Rzeczyca, ocalenie od zapomnienia narzędzi, receptur i technik barwierskich oraz zwrócenie uwagi mieszkańców gminy na ogromne bogactwo lokalne, kapitał tkwiący w kulturze ludowej, konkretnych miejscach i osobach. Projekt zakładał aktywizację i włączenie się społeczności lokalnej (w szczególności młodzieży), wpływając tym samym na wzmocnienie tożsamości regionalnej i rozwój działań na rzecz uatrakcyjnienia turystycznego i gospodarczego regionu.
W projekt zaangażowani byli wolontariusze - młodzież ze Szkoły Podstawowej w Rzeczycy oraz uczestnicy zajęć muzycznych Gminnego Ośrodka Kultury.
Zwiedzającymi byli głównie uczniowe Szkoły Podstawowej w Rzeczycy i jej filii w Luboczy i Sadykierzu oraz Gimnazjum w Rzeczycy. Farbiarnia otwarta była również w weekend dla indywidualnych odbiorców lokalnych oraz spoza regionu. Łącznie Farbiarnię odwiedziło ok. 400 osób.


W ramach zwiedzania realizowane były warsztaty barwienia techniką shibori, dzięki którym uczestnicy wykonywali samodzielnie dekorowaną pamiątkową torbę pamiątkową.
Projektowi towarzyszyła ulotka informacyjna, pamiątkowa zakładka do książki, plansze edukacyjno-informacyjne, które udostępnione są poniżej, aby projekt mógł funkcjonować dłużej i docierać przez internet do osób, które nie miały możliwości osobistego zwiedzenia Farbiarni.

Zobacz: http://regionalnagrupabarw.pl/farbiarnia-drzwi-otwarte

Termin realizacji: 15-21. 10. 2018


Miejsce: Rzeczyca, pow. tomaszowski

W naszej kolekcji znajduje się szklany negatyw Constantego Sikorskiego zrobiony w pracowni Dezyderego Mocznaya w Zbąszyniu. To ten negatyw stał się zaczątkiem pomysłu digitalizacji witraży z pracowni Dezyderego Mocznaya.

Celem zrealizowanego przez nas projektu Wirtualna kolekcja witraży z pracowni Dezyderego Mocznaya jest zebranie w jednym miejscu i upublicznienie w sieci ocalałych witraży ze zbąszyńskiej pracowni witrażowej Dezyderego Mocznaya.

Zaczęliśmy naszą pracę od kwerendy, która poprzedziła prace fotograficzne w Łodzi, Jarocinie, Chorzowie, Zbąszyniu i Wolsztynie. Pozyskany materiał cyfrowy został poddany edycji zgodnie z koncepcją strony internetowej. Nasz pomysł zakłada, że każdy witraż można zobaczyć w kontekście obiektu, w którym jest zamontowany, że można obejrzeć go w dużym zbliżeniu – tak, by pokazać użytkownikom detale, zwykle dla oglądających witraże w realu niewidoczne. Dostępna jest możliwość obejrzenia witraża w wariantach oświetlenia (światło dzienne / sztuczne). Ta funkcjonalność strony internetowej odkrywa nieco kuchni witrażowniczej. Sądzimy, że jest to ciekawe, a dla osób witrażem zajmującym się profesjonalnie bądź pasjonatów i hobbystów – przydatne.




Udało nam się poddać digitalizacji 60 witraży, 2 obrazy olejne, 2 akwarele, oraz archiwalia. Wszystkie zostały upublicznione na stronie www.szklanepozytywy.pl Każdy obiekt uzupełniony został opisem ikonograficznym. Bardzo liczymy na to, że to jeszcze nie koniec i istnieją jeszcze witraże, które wkrótce wzbogacą Wirtualną kolekcję witraży z pracowni Dezyderego Mocznaya.





Cennym odkryciem było dla nas zidentyfikowanie na posiadanym przez nas szklanym negatywie z pracowni Mocznaya kilku witraży, które w ramach projektu mieliśmy szansę sfotografować. Przeniosło nas to w czas, gdy na szklanej płytce zachowywała się pamięć procesu powstawania witraży - „szklanych pozytywów”, które dziś w formie cyfrowej udostępniamy na www.szklanepozytywy.pl.

Podczas prac fotograficznych spotkaliśmy się z wielką przychylnością i pomocą organizacyjną dysponentów obiektów, w których prowadziliśmy prace. Chcieliśmy bardzo podziękować Parafii Ewangelicko-Augsburskiej pw. Św. Mateusza w Łodzi, Szkole Filmowej w Łodzi, Urzędowi Miasta Łodzi, Dziennemu Domowi „Senior–Wigor” z Łodzi, Okręgowej Izbie Lekarskiej w Łodzi, Parafii św. Antoniego z Padwy z Chorzowa, ks. prałatowi Dariuszowi Matusiakowi proboszczowi parafii pw. św. Marcina w Jarocinie, Liceum Wolsztyńskiemu oraz lokatorom i właścicielom zbąszyńskich nieruchomości a także właścicielom obrazów i akwarel.


Zobacz: www.szklanepozytywy.pl

Projekt RGB Regionalna Grupa Barw dotyczy dokumentacji, archiwizacji i udostępniania unikalnych zjawisk z zakresu ludowego nazewnictwa kolorów, które pod koniec XIX wieku weszły, w bardzo ściśle określonej palecie, do użycia w stroju ludowym kilku regionów Centralnej Polski (m.in. opoczyńskie, rawskie, łowickie). Kolory te przeszły drogę od barwienia naturalnego do chemicznego, pokazując jak tradycja oswaja współczesność, szukając dla nowych kolorów nazw istniejących w bliskim otoczeniu. Wiejska paleta barw i przypisane im nazwy, np. w opoczyńskim: wiatrowy, ponsowy, ogniowy, koci, lekstryczny, rawskim: modry, kapuściany, zgniły, olejowy, wściekły, bledziutki, łowickim: gąsiackowy, mechowiutki, dubeltowy, niebowy, besowiutki, ceglaty, sannicki były jak współczesne wzorniki kolorów: Pantone, CMYK, HSB czy RGB, umieszczone na tkaninach wełnianych i lnianych. Z tego ostatniego (RGB – red, green, blue) wywodzi się nasza inspiracja do odtworzenia Regionalnych Grup Barw.


Celem projektu jest ocalenie nazewnictwa rodzimych kolorów, ich identyfikacji wizualnej i wprowadzenie ich do współczesnego użytkowania poprzez przełożenie na wykorzystywane aktualnie modele kolorów (RGB, Pantone). Celem naszym jest nadanie nowego życia wiejskiemu RGB.



Efektem projektu jest strona internetowa: www.regionalnagrupabarw z wzornikiem kolorów, materiałami merytorycznymi, filmami i zdjęciami, przykładowymi tkaninami. Projekt stwarza podstawy do powrotu rodzimych nazw do współczesnego obiegu kultury wizualnej i językowej. Mamy nadzieję, że współczesne opracowanie wiejskiej palety barw będzie narzędziem dla grafików, projektantów wnętrz, projektantów przedmiotów użytkowych, czy rękodzielników niosąc obok czysto wizualnej inspiracji, dodatkowy walor: wiedzę o tradycji i naszych korzeniach.

Założeniem projektu Poszukiwanie i inwentaryzacja grpbów polskich w regionie paryskim było zdokumentowanie zasobów zachowanych jeszcze polskich grobów na dwóch podparyskich cmentarzach. Ze względu na francuskie prawo dotyczące likwidowania niezaopiekowanych grobów uznaliśmy to wraz z francuskim partnerem Stowarzyszeniem Regardes Multiples, iż jest to zadanie pilne i potrzebne.

W ramach projektu zostało zinwentaryzowanych 621 obiektów na cmentarzach: StaintOuen i Bagneux. Każdy z obiektów został sfotografowany w kilku ujęciach tak by pokazać tablice główną, sygnaturę autora pomnika, numer koncesji, detale. Wykonanych zostało w sumie 4030 zdjęć. Wszystkie zinwentaryzowane obiekty zostały umieszczone na portalu Towarzystwa Opieki nad polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji : www.tombeauxpolonais.eu



Dokumentacji fotograficznej dokonała Hanna Zaworonko, a efekty dokumentacji wydaliśmy w katalogu dokumentacji. Odbyło się kilka spotkań promocyjnych gdzie przedstawione zostały efekty projektu.